Ik ben Raymond Acosta Escobar, vader, DJ, partyorganisator (o.a. HEAT, Tropical Riddims) en oud member van The Scenario. Naast deze tak van sport ben ik ook docent en geef ik het vak maatschappijleer, dat deed ik op het VMBO, nu op het MBO.

Ik heb BIRD echt vanaf het begin meegemaakt. Ik was vroeger stagiair assistent programmeur van Philip Powel bij WATT, die samen met Raoel en Gaby uiteindelijk BIRD hebben opgericht. Ik weet nog uit mijn tijd als stagiair van Philip dat hij over het BIRD van nu sprak, en dan hebben we het serieus over ongeveer 12 jaar geleden. Toen hij zijn eerste feestjes deed, die heette Rotterdam Zoo en was net voor de opening van BIRD, werd ik al geboekt door Philip om te draaien. Ongeveer een half jaar na de opening van BIRD deden we (Damoon, Shai en ik) onze eerste events hier, The Scenario. Vervolgens vierde we met BIRD ook het eenjarig bestaan en andere speciale edities. In de loop der jaren hebben we heel veel events samen gedaan.

Ik weet nog wel hoe BIRD er in het begin uitzag! Ten eerste, het geluid was nog niet zo, daar hebben we toen heel erg mee gesukkeld. De club was nog niet eens af, we draaide de muziek op het geluidssysteem van Raoel. Het was overall nog niet daar, best houtje touwtje maar de sfeer was altijd super goed. De mensen die BIRD aantrok kwamen elkaar al tegen op andere feestjes, en nu hadden we een soort huis, een get-together voor die groep mensen. De community was er al, door BIRD kreeg het een thuis.

Het speciale is dat BIRD zwarte muziek en cultuur- in de breedste zin van het woord - vertegenwoordigt en een plek in Rotterdam heeft geeft. Voorheen werd bijvoorbeeld  ‘Urban Culture’   soort van gestigmatiseerd tot ghetto. Hier in BIRD wordt dat serieus genomen. Het profileert zich ook als jazzpodium, en vanuit jazz komt natuurlijk hiphop en tig andere muziekstijlen waarmee jongeren van nu zich mee kunnen identificeren. Mede door BIRD hebben artiesten en organisatoren, met een migratieachtergrond, een huis en podium hebben gekregen waarin wij centraal staan en serieus worden genomen.. Onze sector werd voorheen gebruikt voor randprogrammering, bij BIRD stond dat vanaf het begin centraal.

Klinkt misschien cliché maar dat waren onze eigen clubavonden van The Scenario. We begonnen daarmee in het café, vervolgens overgestapt naar de club en dat hebben we 7 zeven jaar gedaan. De meest memorabele clubavond voor mij was de allerlaatste The Scenario avond. Dit was de closer van 7 jaar The Scenario, en vanaf minuut 1 tot het laatste nummer was het feest aan. Iedereen zong mee, muzikaal waren wij zelf ook allemaal weer op ons oude niveau, we draaide top en de muzikale lijn was perfect. Het publiek deed ongelofelijk goed mee, we kregen heel veel “ooohhh’s” wanneer bepaalde tunes werden gedraaid en dat was zo mooi. We hebben 7 jaar feesten georganiseerd en dus twee generaties bedient, en het mooie aan die avond was dat we de oude garde en de nieuwe generatie beiden aantroffen in de crowd en dat heel goed samenging.

Ja verder, wat schitterend was om te zien, was dat we in het laatste half uur mensen huilend op de dansvloer zagen, echt crazy. Mensen op de dansvloer, wij ook, voelde dit ook aan als een end of an era. Ik had rond die tijd ook net mijn eerste kind en dacht bij mezelf “oké, dit was dus mijn jeugd, nu ben ik volwassen.” Wij van The Scenario sloten het op dat moment onze jeugd af. Iedereen van de crew ging zijn eigen weg bewandelen. Uiteindelijk draaide we de laatste tune, ‘The Scenario’ van a Tribe Called Quest. Iedereen ging los, tranen rolde over de wangen van mensen en toen kon ik het zelf ook niet meer droog houden. Na de laatste track, dat was rond een uur of 06:00, hebben we nog een groepsfoto gemaakt met iets van 150 bezoekers!  The Scenario werd daarmee in BIRD afgesloten.