Ik ben Idsendy Marchena. Vijf jaar geleden ben ik als stagiair event-manager begonnen. Ik werkte onder leiding van Nina, die heeft mij gedrild in de jaren dat ik stage liep. Na mijn stage kreeg ik het aanbod om hier assistent-bedrijfsleider te worden. Ik ben dus in dit bedrijf gedurende de vijf jaar doorgegroeid en nu ben ik bedrijfsleider van BIRD. Ik ben verantwoordelijk voor de clubavonden, voor alle business-to-business evenementen en ik werk heel nauw samen met Nina en Gaby.

BIRD is voor mij een leerschool. Je krijgt de kans om jezelf te ontwikkelen, om jezelf beter te maken en persoonlijk te groeien. Ik heb nergens anders in mijn leven gewerkt als een plek als deze. Het klinkt misschien heel gek, maar het is thuis. Je bent gewoon hier vaker dan dat je misschien thuis bent, maar als ik hier ben heb ik niet het idee dat ik iets mis. Het is wel van oké, ik ben er en het is gezellig, we zijn net een familie. BIRD is toch echt wel een plek waar je dus vooral opvoeding meekrijgt, zowel op muzikaal gebied als werkgebied. Kijk maar naar wat voor artiesten hier staan en wat voor muziekstijlen er zijn. Dingen die ik misschien niet kende, heb ik dan wel hier ontdekt. En op werkgebied word je gestimuleerd om jezelf uiteindelijk beter te maken, je krijgt vrij snel verantwoordelijkheden. Of je het nou fout of goed doet, je krijgt altijd feedback en daar moet je aan werken. BIRD verbreedt je horizon!

Gedurende de vijf jaar dat ik hier werk en ben uitgeweest, moet ik zeggen dat ik In 'In Living Color' een heel tof concept vind. Maar dat was ook hoe de totale avond verliep, je had toen een Napolitaanse pizza avond. Het zat toen helemaal vol, 140 man, 700 pizza’s, bierbanken en ook nog salades. Je werkt met het hele team en iedereen heeft maar één doel: zorgen dat iedereen tevreden weggaat. Daarna had je dus 'In Living Color' als een soort van afterparty. Je had VJ’s die nineties/eighties clips draaiden. Er was ook een heel goed een mix van oud en jong en iedereen vond het dan ook echt gezellig. Dus dan sta je met iemand van 50 te dansen en dat is ook gewoon oké.

Ja en de Prince vs Michael avond was er ook wel één van voor in de boeken. Ik moest een keer in het midden van zaal staan omdat we een Jameson-bar van kisten hadden opgebouwd. Meestal sta ik achter die bar en ben ik gewoon continu bezig. Maar met die Jameson-bar konden mensen Jameson nemen als ze dat wilde, dus het was iets rustiger. Er was een moment dat Purple Rain begon te spelen en de lichten uitgingen en je zag hoe de hele zaal ermee leefde en meezong en de telefoons leken op sterretjes zo uit de hemel. Ik kreeg gewoon kippenvel, van top tot teen. Dus als ik één avond moet kiezen wat mij het meest is bijgebleven dan was het wel die avond.