Mijn naam is Menno Versluis, ik werk al ruim vijf jaar bij BIRD als producent voor liveshows, soms voor clubavonden (zoals 360 degrees), Boogieball en BIRDfest. Alles wat live is gaat vaak door mijn handen, vooral als het in de weekenden plaatsvindt. Ik heb ook een jaartje achter de bar gewerkt, dat was niet helemaal aan mij besteed. Het was erg leuk, maar ik kwam erachter dat de andere kant van de horeca niet voor mij was.

BIRD is een plek in Rotterdam waar ik me kan ontwikkelen, oriënteren en mijzelf, maar ook andere kan vinden. BIRD is familie, als ik hier kom voel ik me op mijn plek, voel ik mij gewaardeerd. Het is een plek voor experiment, een plek voor ontwikkeling, een plek voor professionaliteit, het is een plek waar iedereen echt samen kan komen. Niet alleen Rotterdammers, maar alle Nederlanders. Er komt heel veel goeds uit BIRD, qua sounds, artiesten, professionals, noem het op. Dit alles maakt BIRD een magische plek.

Ik kom zelf uit de hardcore punk en metalcore hoek. Echt de harde alternatieve muziek en ik zie BIRD zelf als het punkkindje van de jazzpodia in Nederland.

Heb je even? Ik vond ‘LeFtO Presents’ met Alfa Mist heel dope. Je had toen aan de ene kant van de zaal LeFtO en aan de andere kant Alfa Mist, ze wisselde elkaar hele tijd af met plaatjes draaien. Het ging niet helemaal smooth maar het was wel echt vet. Verder vond ik Boogieball heel tof. Mijn eerste clubnacht was Yardbird, die is mij altijd bijgebleven en de 360 degrees avonden vond ik ook altijd heel nice. Maar een optreden wat mij echt is bijgebleven is die van Loyle Carner. Het feit dat je Loyle hier kon zien, en dat hij een paar maanden later een uitverkochte show in Paradiso had en op Lowlands stond vind ik echt bijzonder. Het is zo bizar dat je zo iemand zo dichtbij kan zien, geen hekken niks. Dat is (again) waarom mijn hardcore punkhartje hiervoor gaat kloppen. Schitterend dat de afstand tussen artiest en publiek eigenlijk bijna verdwijnt.