Ik ben Gaby van Kesteren en ik ben sinds het begin – dus nu iets meer dan 10 jaar geleden – mede-eigenaar van BIRD. Wij zijn eigenlijk al iets eerder begonnen; een jaar voordat BIRD openging kregen we het pand. In totaal ben ik dus al bijna twaalf jaar bezig. Je blijft toch gewoon doorgaan hè? Het blijft ook na 10 jaar natuurlijk altijd lekker. Het is een soort bezigheidstherapie.

Voor mij is het nu wel echt een onderdeel van mijn leven, van het zijn, van wat ik wil doen. Dat heeft aan de ene kant te maken met een bedrijf runnen. Het geeft je heel veel plezier en het is natuurlijk een heel geschikt product om mensen plezier te geven en daaraan mee te kunnen werken. Het ideale instrument. Daarnaast zorgt het ervoor dat je jong blijft en mensen ontmoet die je misschien anders nooit zou ontmoeten. Het is een soort werkvakantie met mooie mensen om je heen, waarmee je uiteindelijk een mooie ‘product’ levert. Dat geeft me heel veel plezier

Rotterdam is ook erg speciaal. Ik denk dat BIRD voor Rotterdam een de plek is waar iedereen welkom is. Elke laag van de bevolking, nationaliteit, wat je ook doet. Het is laagdrempelig, terwijl BIRD muzikaal gezien soms totaal niet laagdrempelig is; die mix is hard nodig. Dat merk je in de podiumzaal, het restaurant en de club. BIRD is een plek van vrijheid en echtheid. Hier kan een advocaat samen met een hiphophead in gesprek gaan.  

Dat zijn er echt heel veel! Ik moet meteen denken aan onze opening en de eerste North Sea Jazz after party, Boogieball. Er gingen geruchten dat Prince zou komen terwijl de zaak helemaal nog niet af was. BIRD was toen nog betonplaten met een mobiele bar naar binnengereden. We hadden voor één dag een vergunning gekregen en toen stond ’s avonds al de band van Chaka Khan met de band van Prince en de trompettist van Buena Vista Social Club te jammen. Dan denk je echt van: hoe dan?

Verder vooral ook veel kleine momenten. Dat ik voor de deur stond te praten met Gregory Porter of toen ik een keer met een artiest om vier uur ’s nachts stond te kletsen over roze koeken. Toen moest hij optreden, waarna we daarna gewoon verder kletsen. En weet je wie dat was? Anderson .Paak! Dat soort momenten getuigen er ook van dat artiesten en muzikanten zich op hun gemak voelen hier. Dat is natuurlijk ook BIRD.

Of - en dit is de laatste dan -  ik weet nog dat Lianne la Havas hier kwam optreden. Ze stond destijds in het voorprogramma van Coldplay. Die gingen touren en deden in Nederland een van hun eerste concerten van de tour. Gelijk uitverkocht natuurlijk. Toen speelde Lianne la Havas voor 30.000 man en twee dagen later in BIRD voor 350. Het mooie is dat zij zenuwachtig naar ons toe kwam: “Denk je dat het druk wordt?”, “Hoe veel mensen denk je dat er komen?”, “Hoe is de zaal?”.  Ik dacht echt: meid… je stond eergisteren gewoon voor 30.000 man bij Coldplay in het voorprogramma je ding te doen en nu ben jij zenuwachtig voor je concert hier? In andere woorden: mensen blijven mensen en dat is mooi om te zien.