Ik ben Damoon, mede-oprichter van The Scenario, nog kort voor BIRD werkzaam geweest en mijn eerste echte connectie met BIRD eigenlijk via BIRD oprichters Gaby, Philip en Raoel. Toen ik voor Catwalk werkte was Raoel onze techniek (licht en geluid) leverancier, Gaby was de bedrijfsleider en Philip werkte als programmeur bij WATT waar mijn broer Ray Escobar toevallig ook werkte. Je had verder niet veel in Rotterdam qua nightlife, het liep allemaal in elkaar over, verder had je alleen maar cafés en dat soort dingen. Je had niet heel veel clubbing at the time, wij waren daardoor wel een hechte nightlife scene. Vervolgens begon ik samen met anderen een concept, The Scenario, waarmee we een pilot draaide in Den Haag. We hadden in Rotterdam dan al wel een following opgebouwd maar we wilde in Den Haag droog beginnen met een concept en kijken of het zou werken. Nou, dat maakte stuk. We deden het eerst in Paard van Troje en brachten het vervolgens naar BIRD where it became it’s own. The Scenario heeft het nog lang, zeven jaar, vol gehouden. We dachten daarna wel van, let’s close this chapter everyone. Op gegeven moment moest het klaar zijn. Mensen krijgen kids, life just becomes more complex en om dan nog de volle aandacht te kunnen schenken aan iets wat je zelf niet meer zo 1, 2, 3 consumeert wordt het meer een obligatie than anything else.

Wat BIRD initieel betekent is continuïteit in jazz en aanverwante muziekstijlen in het nachtleven van Rotterdam. BIRD is that Robert Glasper kinda shit. Je merkte een evolutie in jazz en BIRD was de nodige zaak om dat een plek te geven. Er is verder nog steeds niet echt een Black music joint in Rotterdam waar ook live muziek plaatsvindt.

En ik moet zeggen, de meest vooraanstaande, dopeste artiesten die in BIRD hebben gespeeld en in mijn hoofd gegraveerd zijn onder het kopje ‘beste herinneringen uitgaansleven’, is shit wat Guido (programmeur) heeft geboekt. Of het nou een Mr. Scruff is of een Theo Parrish, he did the dopest stuff. Ik heb hier nog Roy Ayers kunnen meemaken. In my lifetime? I’ve been able to experience that. Ik krijg kippenvel als ik eraan denk. Zonder BIRD heb ik deze artiesten nooit kunnen ervaren. En je merkt ook dat Guido er echt energie en money in heeft gestopt om het te laten werken. There was some really dope stuff that happened here.

Het eerste waar mijn hoofd naartoe gaat is Theo Parrish, Roy Ayers, het vijfjarig bestaan van The Scenario, ons laatste feest in BIRD met The Scenario, en nog heel veel meer. Gek om bekend te worden met Theo Parrish, iemand waar je naar opkijkt. Het ding met hem was, en iets minder als Moodymann, they don’t gave a fuck if it mixed well. Klopt de vibe? Cool, dat was het belangrijkste met hem. En de volgende track was weer 10x doper dan de vorige. De vibe klopte. These are musician-musicians. We hadden ook een keer DJ Spinna die kwam draaien voor Ray Escobar’s verjaardag. Hij stond voor iets anders geboekt, maar vond het interessant om voor ons te draaien en konden wij hem ineens krijgen. Oh man, those days. Mooie tijden.