Ik ben Hugo Dirkson, bassist, working musician en sinds mijn 20ste ook concertorganisator. Toen Phil mij benaderde in 2011 met zijn idee voor BIRD heb ik mij zonder enige bedenking aangesloten. Philip, Guido en ik organiseerde in het begin samen het programma in BIRD. Ik heb het eerste cultuurplan circus gecoördineerd die uiteindelijk  heeft geleid tot opname van BIRD in het cultuurplan van Rotterdam waarmee we - met een groter financieel budget - onze concerten konden organiseren.

Na opname in het cultuurplan in 2013 ben ik directeur geworden van Live@BIRD, de stichting die alle concerten organiseert in BIRD. Het eerste jaar was ik vooral bezig een organisatie te bouwen die de enorme toename in concerten goed kon behappen. Met een geweldig professioneel team, super stagiaires en een zeer ervaren bestuur aan mijn zijde. Daarnaast bleef ik de BIRDsessions organiseren (Duvel Vibes) en de afterparties na North Sea Jazz (Boogieball) samen met Niels en Roos.

BIRD is voor mij een podium die exact aansluit op hoe ik muziek wil beleven. Als publiek wil ik niet stil zitten op een stoel maar ik wil de band bij wijze van spreken kunnen aanraken. Ik wil kunnen dansen en schreeuwen bij een gaaf moment in de muziek. Als artiest wil ik de energie voelen van het publiek. Als de energie van het publiek omhoog gaat, gaat de energie van de band omhoog. Je versterkt elkaar, je bouwt de avond samen op en voelt je verbonden in muziek en extase.

Verder is het ook de programmering van Guido van Dieren dat een grote rol speelt hierin. Hij is echt een geniale programmeur en weet de gaafste bands in BIRD te krijgen. Dat deze artiesten in een relatief kleine club staan is altijd heel bijzonder. En de artiesten vinden het zelf ook gaaf om naar BIRD te komen en dat is toch ook dankzij de setting. Ohja, en het publiek van BIRD is ook waanzinnig!

De eerste North Sea Jazz Afterparty (BoogieBall) organiseerden we in juli 2011 toen BIRD nog niet eens open was, maar nog steeds verbouwd werd. Het podium stond in het midden van een compleet gestripte boog met achter het podium het gedeelte voor de musici (met veel grote namen van North Sea Jazz present) en vooraan het publiek. We waren uitverkocht (1200 man) en ik denk dat we zo een 500 man in de zaal van de sessie hadden toen de Robert Glasper Experiment de stage overnam. Ze begonnen klein met slechts een kale groove, maar zo onwijs sick dat al die 500 man stil vielen. Ze bouwden de groove heel langzaam op en iedereen kroop dichter om het podium heen. Uiteindelijk stond de band te knallen met 500 man en het was pure magie. Iedere man, vrouw en artiest voelde zich daar op dat moment verbonden met elkaar en beleefde dit moment samen.